O bogini Izydzie
Isis jest jedną ze słynnych bogiń w starożytnym Egipcie. Była boginią płodności, macierzyństwa, magii, śmierci, uzdrowienia i odrodzenia. Izyda pochodziła z boskiej rodziny. Była pierwszą córką Geba, boga ziemi, i Nutą, boginią nieba. Isis wyszła za mąż za swojego brata Ozyrysa i urodziła boga Horusa.
Boska pozycja Izydy w starożytnym Egipcie
Pierwsza bogini Izyda została wymieniona w Starym Królestwie jako jedna z głównych postaci mitu Ozyrysa. Tam Izydzie brakowało własnych dedykowanych świątyń, a starożytni Egipcjanie czcili ją wśród innych bóstw. Odgrywała ograniczoną rolę w królewskich rytuałach i obrzędach świątynnych, chociaż była bardziej widoczna w praktykach pogrzebowych i magicznych tekstach. Stopniowo zyskała na znaczeniu, aż stała się jednym z najważniejszych bóstw starożytnego Egiptu.
Poczynając od Nowego Królestwa, Ozyrys i Izyda stali się najbardziej czczonymi egipskimi bóstwami, a Izyda pochłonęła cechy wielu innych bogiń. W tym okresie wydarzyło się wielkie wydarzenie, które świadczyło o budowaniu dedykowanych świątyń dla Ozyrysa i Izydy w Egipcie, a także w Nubii.
Bogini Izyda zyskała największą popularność w okresie hellenistycznym (323–30 pne). Tam Grecy i Egipcjanie czcili ją wraz z nowym bogiem, Serapisem. Jej kult rozprzestrzenił się w całym Imperium Rzymskim, a Izyda była czczona w okolicy od Anglii do Afganistanu.
Dedykowane świątynie Isis
Wraz z rozpowszechnieniem się reputacji Isis niektóre świątynie poświęcone były jej kultowi. Pierwsza duża świątynia została zbudowana przez króla późnego okresu Nectanebo II (360–343 pne) w Behbeit el-Hagar, w środkowej delcie Nilu. Inne świątynie poświęcone jej kultowi zostały zbudowane w okresie grecko-rzymskim, w tym w świątyni wyspiarskiej Philae.
